แม่ เป็นผู้ที่ต้องอดทน อดทนในที่นี้ คือ อดทนอุ้มท้องเพื่อให้ลูกได้อยู่รอดปลอดภัยและคลอดออกมา ซึ่งจะใช้เวลาประมาณ 9 เดือน ช่วงเวลา 9 เดือนดังกล่าว น้ำหนักของแม่จะเพิ่มขึ้นในแต่ละเดือน การที่น้ำหนักเพิ่มขึ้นก็เป็นปัญหาอุปสรรคในการดำรงชีพในการทำงานไม่คล่องตัวเหมือนเคย และที่สำคัญ คือ จะต้องค่อยระมัดระวังลูกน้อยที่อยู่ในท้องมากที่สุด บางคืนอาจไม่ได้นอน ตอนนอนก็ไม่ค่อยเต็มอิ่ม เวลาอิ่มจะอยากจะให้ลูกที่อยู่ในท้องมีความสุขได้รับสารอาหารที่มีประโยชน์มากที่สุด พูดง่ายๆ คือ อะไรที่เป็นที่สุด ที่ดี แม่จะจัดหาให้ลูกน้อยที่อยู่ในครรภ์
เมื่อครบเวลา 9 เดือน แม่จะต้องเจ็บอย่างสุดแสนสาหัสอีกครั้ง นั้นก็คือ การที่จะคลอดลูกออกมา สิ่งที่แม่ทุกคนต้องการ คือ เห็นลูกของตัวเองมีอาการที่เรียกว่า ครบ 32 ประการ ไม่ว่าจะคลอดออกมาเป็นหญิงหรือชาย ก็เป็นลูกที่รักของแม่ที่เฝ้าคอย คราบน้ำตาของแม่ถึงแม้จะเจ็บปวดทรมานเพียงใด แต่ก็คราบน้ำตาที่เปี่ยมไปด้วยความสุขอย่างล้นเหลือจะคณาได้ ลูกเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของแม่ เพราะแม่ได้รอคอยเขามาตั้ง 9 เดือน อยู่ด้วยกันมาทุกเวลาไม่ว่าจะเป็นเวลากลางวันหรือกลางคืน เวลาหิว เวลาอ่านหนังสือ ดังนั้น ช่วงเวลาคลอดจึงมีทั้งน้ำตาที่มีความสุข มีรอยเปื้อนเลือดที่มีความสุขอย่างหามิได้
หลังจากที่คลอดแล้ว แม่ยังต้องทำหน้าที่อีกและเป็นหน้าที่ที่สำคัญมากเช่นกัน คือ การให้ความเจริญเติบโตแก่ลูก ด้วยเลือดด้วยน้ำนมของแม่ แม่บางท่านในช่วงนี้อาจจะเป็นเวลาที่นานหลายเดือน ซึ่งขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย แต่ประเด็น คือว่า แม่จะต้องคอยให้น้ำนมลูกทุกเวลาที่ลูกหิว ไม่ว่าจะเป็นเวลากลางคืนกลางดึก เวลากลางวัน ความห่วงใย ความผูกพันจึงเกิดขึ้นในช่วงระยะเวลาดังกล่าว ลูกมองหน้าแม่ แม่มองหน้าลูก บางครั้งลูกก็กัดแม่ แต่ว่าแม่กัดลูกไม่ได้ แม่มีแต่คำว่า “ให้” น้ำนมทุกหยดหยาดผ่านการกลั่นกรองเป็นอย่างดี ผ่านการรับประทานที่มีคุณค่าที่แม่ได้สรรหากลั่นเป็นน้ำนมให้ลูก เพื่อให้ลูกจะได้เติบใหญ่เร็วๆ แม่ต้องการเห็นการพัฒนาการของลูกให้เร็วมากที่สุด และช่วงนี้เองแม่จะเหนื่อยมากที่สุดเข่นกัน กลางคืนก็ไม่ได้นอน ต้องลุกขึ้นมาดูลูก ว่าเป็นอย่างไร นอนหรือเปล่า หิวหรือเปล่า
แม่ มีแต่ให้ และจะให้กับลูก ต่อไป ไม่ว่าแม่จะมีอายุเท่าไร จะเป็นอย่างไร แม่จะคอยหาแต่สิ่งดีๆ มาให้กับลูก แต่อย่าลืมว่า สิ่งหนึ่งที่ลูกๆ ควรจะให้แม่บ้าง คือ คำว่า “ลูกรักแม่” อยากจะเห็นแม่มีความสุขเมื่อผู้อ่านได้รับทราบข้อเท็จจริงไปบ้างแล้ว ซึ่งอาจจะไม่ครบถ้วนสมบูรณ์เท่าไรนัก เพราะผู้เขียนเองไม่ใช้ผู้เชี่ยวชาญ แต่เป็นผู้ที่ใช้ความรู้สึกของความเป็นลูกและความรักที่มีต่อแม่
